Vrehi (Βρέχει)
Βρέχει κι είμαι τα φώτα που κοιτάςαφηρημένα, πίσω από το τζάμιβάρος που στο λαιμό φοράςόταν βουτάς, σε λογισμών ποτάμι
Βρέχει κι είμαι ο περαστικόςπου βιαστικά από δίπλα σου περνάειστον ώμο του να κλαίει ο ουρανόςκαι αυτός κλειστή ομπρέλα να κρατάει
Βρέχει και πέφτω γύρω σου παντούμα δεν περνώ από τα ρούχα στην καρδιά σουγίνομαι σύννεφο σε μια γωνιά ουρανούνα μην κρύβω τον ήλιο απ’ τη ματιά σου
Βρέχει, σταγόνα γίνομαι μικρήπου αγγίζει απαλά το πρόσωπό σουλίγο προτού παγιδευτεί, σε μια ρωγμή,στην άκρη των χειλιών σου
Βρέχει και πέφτω γύρω σου παντούμα δεν περνώ από τα ρούχα στην καρδιά σουγίνομαι σύννεφο σε μια γωνιά ουρανούνα μην κρύβω τον ήλιο απ’ τη ματιά σου