Troes (Τρώες)
Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτιπαίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμενάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μαςβγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμηθ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμεζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.