Edo pou vrehei | Εδώ που βρέχει
Δευτέρα βράδυ, βαθύ σκοτάδικαι το φοβάμαι το ρημάδιΟύτε οι εχθροί μου, ούτε κι οι φίλοιΑυτή η ησυχία θα με στείλειΝα γίνω λιώμα, να σε ξεχάσωλες και έχω τίποτα να χάσωΝα γίνω αέρας, να δραπετεύωΚάθε Δευτέρα το δουλεύω
Φεύγω απ” το σώμα μουνα βγώ απ” τον χειμώνα μουΕδώ διεύθυνση δεν έχειεδώ που μένω πάντα βρέχειΦεύγω απ” το σπίτι μουνα βγώ απ” το δίχτυ μουΜα δείκτη σκέψεις σου λες κι έχεικαι με γυρνάει εδώ που βρέχει
Δευτέρα βράδυ, Δευτέρα μαύρηκι η μοναξιά μου ένα καράβιΈλα και διώξ” το, να πάει στείλ” τομη βρώ βενζίνη κι ένα σπίρτοΌλα για όλα, όλα καμένααφού δε ζω χωρίς εσέναΝα γίνω φλόγα, να ξεμπερδεύωΚάθε Δευτέρα το παλεύω
Φεύγω απ” το σώμα μουνα βγώ απ” τον χειμώνα μουΕδώ διεύθυνση δεν έχειεδώ που μένω πάντα βρέχειΦεύγω απ” το σπίτι μουνα βγώ απ” το δίχτυ μουΜα δείκτης σκέψεις σου λες κι έχεικαι με γυρνάει εδώ που βρέχει”