I mpalanta tou Ouri
Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναιΟυρανέ, φίλε μακρινέΠώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργήΠώς να δεχτώ, μάνα μου είν' η γηΠώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθόΑχ, ουρανέ, πόνε μακρινέΚάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανόκι ακούω μια φωνή, καμπάνα γιορτινή, να με παρακινείΚάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκείπου χτίζουνε φωλιά αλλόκοτα πουλιά, στου ήλιου τα σκαλιάΟυρανέ, όχι δεν θα πω το ναιΟυρανέ, φίλε μακρινέΠώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργήΠώς να δεχτώ, μάνα μου είν' η γηΠώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθόΑχ, ουρανέ, πόνε μακρινέΚάθε δειλινό κοιτώ τον ουρανό, τον γαλανόκαι μια φωνή τρελή, σαν χάδι κι απειλή, κοντά της με καλείΚάθε Κυριακή μου λέει να πάω εκεί, εκεί, εκείμου τάζει ωκεανούς, κομήτες φωτεινούς και ό,τι βάζει ο νουςΟυρανέ, όχι δεν θα πω το ναιΟυρανέ, φίλε μακρινέΠώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργήΠώς να δεχτώ, μάνα μου είν' η γηΠώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθόΑχ, ουρανέ, πόνε μακρινέ