shaere tamam shode (شاعر تمام شده)
نگاه می کنم از غم به غم که بیشتر استبه خیسی چمدانی که عازم سفر است
من از نگاه کلاغی که رفت فهمیدمکه سرنوشت درختان باغمان تبر است
به کودکانه ترین خواب های توی تنتبه عشقبازی من با ادامه ی بدنت
به هر رگی که زدی و زدم به حسّ جنونبه بچّه ای که توام! در میان جاری خون
به آخرین فریادی که توی حنجره استصدای پای تگرگی که پشت پنجره است
به خواب رفتن تو روی تخت یک نفرهبه خوردن ِ دمپایی بر آخرین حشره
به «هرگز»ت که سؤالی شد و نوشت: «کدام؟»به دست های تو در آخرین تشنّج هام
به گریه کردن یک مرد آنور ِ گوشیبه شعر خواندن ِ تا صبح بی هماغوشی
به بوسه های تو در خواب احتمالی منبه فیلم های ندیده، به مبل خالی من
به لذّت رؤیایت که بر تن ِ کفی ام...به خستگی تو از حرف های فلسفی ام
به گریه در وسط ِ شعرهایی از «سعدی»به چای خوردن تو پیش آدم بعدی
قسم به اینهمه که در سَرم مُدام شدهقسم به من! به همین شاعر تمام شده
قسم به این شب و این شعرهای خط خطی امدوباره برمی گردم به شهر لعنتی ام
به بحث علمی بی مزّه ام در ِ گوشتدوباره برمی گردم به امن ِ آغوشتبه آخرین رؤیامان، به قبل کابوس ِ ...دوباره برمی گردم، به آخرین بوسه