De Koningen [Les Rois du monde]
Romeo:Koningen leven, alleen aan de topZe voelen zich eenzaam, ze voelen zich rotZe weten niet eens wat beneden gebeurtZe vragen niet wat hun geweten verscheurt
Benvolio:Een wet voor het volk, telt voor koningen nietVoor hen is de macht, maar ook bitter verdrietIn hun paleis is het akelig stil, hier is het feestOh mensen, wat een verschil
Romeo, Benvolio en Mercutio:Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beestHier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kansTijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zandWat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?
Mercutio:Koningen gaan nooit hun eigen weg, ze voelen zich angstigOm wat wordt gezegd, Hoog in hun torens van zuiver ivoordringt enkel nog lucht, maar geen liefde meer door
Romeo en Benvolio:Koningen vechten, maar nooit zij aan zijBenvolio: Maar nooit zij aan zijZe houden te veel van alleenheerschappijBenvolio: Van alleenheerschappijMaar wij hier beneden, het volk van de straatWorden nooit goed begrepen, onmondig gemaakt
Romeo, Benvolio en Mercutio:Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beestHier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kansTijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zandWat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?
Romeo, Benvolio en Mercutio:Hier, hier wordt gevreeën en gefeest, hier wordt gezopen als een beestHier wordt gefuift, hier wordt gedanst, hier krijgt de meligheid geen kansTijd die glijdt door onze hand, net als de korrels van het zandWat baat hier een groot ideaal, of hoogstaande moraal?