Sur l'océan couleur de fer
Sur l'océan couleur de ferPleurait un choeur immenseEt ces longs cris dont la démenceSemble percer l'enfer.
Et puis la mort, et le silenceMontant comme un mur noir.... Parfois au loin se laissait voirUn feu qui se balance
Sur l'océan couleur de ferPleurait un choeur immenseEt ces longs cris dont la démenceSemble percer l'enfer.
Et puis la mort, et le silenceMontant comme un mur noir.... Parfois au loin se laissait voirUn feu qui se balance
To σιδερένιο χρώμα του ωκεανούΘα βρέχει μια ατελείωτη χορωδίαΚι αυτά τα μεγάλα πιστεύω των οποίων η αγωνίαΜοιάζει να τρυπάει την κόλαση
Κι έπειτα ο θάνατος κι η σιωπήΠλημμυρίζοντας όπως ένας μαύρος τοίχος....Μερικές φορές στο βάθος σ’ αφήνει να βλέπειςΈνα φανάρι τ’ οποίο ταλαντεύεται
Demir renkli okyanus üzerindeMuazzam bir koro ağladıVe bu delice çığlıkCehennemi deliyormuş gibi görünüyordu
Ve sonra ölüm ve sessizlikKara bir duvar gibi yükseliyor....Bazen, bir mesafeden, görünebilirBu yanan yalpalama