I Balada Tis Ifigenias (Η μπαλάντα της Ιφιγένειας)
Με πήρες κάποτε απ’το χέρι και δε σε ρώτησα πού πάμεσου είπα με σένα δε φοβάμαι μάνα καλή μάνα μου έρμηεσύ τον άντρα σου είχες χάσει κι εγώ είχα χάσει το γονιό μουκαι τότε μάνα καλέ μάνα τότε σε βάφτισα αρχηγό μου
Κλείδωσες δυο φορές το σπίτι μας πήρες κι ήρθαμε στην πόλησαν τα κοράκια πέσαν όλοι έτσι όπως σε είδαν φοβισμένηκι ακόνιζα παιδάκι πράμα τα νύχια μου και το μυαλό μουμε μια τρεμούλα μ’ένα φόβο μη γκρεμιστεί ο αρχηγός μου
Κι άρχισαν να κυλούν τα χρόνια όπως το χρώμα στη βατίσταστην οικοκυρική μοδίστρα κι ο αδερφός μου στα καράβιαη Ελλάδα πήγαινε κι ερχόταν κι έγινε ο τρόμος καθεστώς σουφοβήθηκα μη σε τσακίσουν και τότε έγινα αρχηγός σου
Και πάνω που άρχιζα να ορίζω ήρθε η αγάπη να με ορίσεικαι μπλέχτηκα στο αλισβερίσι οι αγάπες μ’έβαλαν στη μέσηεσύ νοιαζόσουν μη πονέσω μα αυτές δε’βλέπαν τον καημό σουκι όλες στο μάτι είχαν βάλει να ρίξουνε τον αρχηγό σου
Κι όταν με πήρε το τραγούδι ήμουν το στόμα των απόρωνέγινα στόχος των εμπόρων και θύμα της πολυγνωσίαςπήγαν να τρίξουν τα θεμέλια δεν ήταν τ’αύριο πια δικό μουτότε ξανάπλωσες το χέρι και σε ξανάκανα αρχηγό μου
Τώρα χαμένη εγώ στους ήχους και λυτρωμένη εσύ χορεύειςη μόνη εσύ που με πιστεύεις σαν σου μιλώ μεσ’στα τραγούδιατώρα αγαπώ μα δεν ορίζω τώρα δεν ψάχνω να’βρω δίκιατώρα το δρόμο μου τον βρήκα γκρεμίστηκαν τ’αρχηγηλίκια