Не е твоя война
Бой на разсъмването. Слънце и димМалко хора, които знаят, как ще бъдеКакво ще бъде в младите умове утре?Някой ще бъде с надеждата, а някой със страха
Припиев 1:Клонът на калината наведе сеМамо, на кому молехме?Колко от твоите деца ще вземеТази война, която не е твоя?
Дъщерите и синовете станаха родителиВсе виждаха цветните сънищaЦелуваха ръцете на лъжитеПродадоха дните им за тихите нощи
Припиев 1
Тука беше добре в миналoтоКъдето нямаше сладост, нито сълзаНо нямаше основа за това -Не мога така, а ти дали можеш?
Припиев 2:Клонът на калината наведе сеМамо, на грешните молехме!Колко от твоите деца ще вземеТази война, която не е твоя?
Рат који није твој
Битка у зору. Сунце и дим.Мало ко зна, шта ће бити с њим.Шта ће бити сутра у мислима младим?Неко живи у страху, а неко у нади.
Рефрен 1:Гране худике се савише.Мама, коме смо се то ми молили?Колико ће још деце твојеОн, рат који није твој, однети?
Посташе родитељи кћери и синови,Снове у боји и даље су сањалиИ руке лажи су љубили,За тихе ноћи – дане дали.
Рефрен 1.
Тако је било добро, тамо и некада.Тамо, где нема зноја и тамо, где нема суза.Само, у томе није било смисла –Како ти можеш тако, кад не могу ја?!
Рефрен 2:Гране худике се савише.Мама, погрешнима смо се молили!Колико ће још деце твојеОн, рат који није твој, однети?