Laura Pausini "Amores extraños" Слова пісні

Amores extraños

Ya sabía que no llegaría,Ya sabía que era una mentira,Cuanto tiempo que por él perdí,Que promesa rota sin cumplir.Son amores problemáticos,Como tú, como yo.

Es la espera en un teléfono,La aventura de lo ilógico,La locura de lo mágico,Un veneno sin antídoto,La amargura de lo efímero,Porque él se marchó.

Amores, tan extraños que te hacen cínica,Te hacen sonreír entre lágrimas.Cuántas páginas hipotéticas,Para no escribir las auténticas.

Son amores que sólo a nuestra edadSe confunden en nuestros espíritus,Te interrogan y nunca te dejan ver,Si serán amor o placer.

Y cuantas noches lloraré por él,Cuantas veces volveré a leerAquellas cartas que yo recibíaCuando mis penas eran alegrías.Son amores esporádicos,Pero en ti quedarán.

Amores, tan extraños que vienen y se van,Que en tu corazón sobrevivirán,Son historias que siempre contarásSin saber si son de verdad.

Son amores frágiles,Prisioneros, cómplices,Son amores problemáticos,Como tú, como yo.

Son amores frágiles,Prisioneros, cómplices,Tan extraños que viven negándoseEscondiéndose de los dos.

(Coro)Son amores que sólo a nuestra edadSe confunden en nuestro espíritu,Son amores tan problemáticosQue se esconderán de los dos.

Son amores que vienen y se van,Son historias que siempre contarásYa sabía que no llegaría,Esta vez me lo prometeré,Tengo ganas de un amor sincero, ya sin él.

Дзіўная Любоў

Я ўжо знала, што не быць с табой мне,Я ўжо знала, што было маной ўсё...Колькі часу страціла с табой..,Абяцанні – толькi трата слоў (засталìсь хлуснёй).Ёсь каханне – перашкоднае,Як тваё, як маё.

Вось чакаю я твайго званка,Як здарэння нелагiчнага,I шаленства чарадзейнага..,I без супрацьяддзя яду чар…Горыч смутку – што ты недзе там (ад часовасці),Таму што – кiнуў ты...

Любоў на-столькі дзіўная -- робіць цынікам,Нават скрозь слязу -- засмяешся ты...I старонак шмат ў нерэальнасці, --Гэту ісціну -- толькi б не пісаць.

Гэтая любоў -- толькi у наш век --Душы блытае нам безразважнасцю…Дапытае, але -- ўбачыць не дае:Цi каханне, ці – ўтеха душ.

Начэй я колькі плачу з-за цябе,Перачытвала ўначы i ўдзень --Лісты, што ад цябе я атрымала,Калі за радасць болю я прымала…А любоў, хоць -- выпадковая,Але ўнутры (Але ў душы) -- назаўжды...

Любоў на-столькі дзіўная – то ёсь (тут), то няма,Каб у сэрцы быць, i працягваць жыць.А (Ёсь) гісторыі, што гучаць заўжды..,Ці праўдзiвы, ці… не, -- яны.

А каханне -- кволае,I нявольнiк, і сумеснае...Шлях кахання – перашкодны ўвесь!Як табе, так і мне…(А каханне – неспакойнае, --Як табе, як i мне.)

Хор: «Гэтая любоў, што прыйшла да нас,Так хвалюе нас.., а -- душы бянтэжацца.Шлях любвi такi– неспазнан нi кiм,Ўтойваецца ад нас -- абаiх.»

А каханне! – Тонкае!I палонна! I супольнае!Хор: «Ёсь любоў – прыйдзе, ды пакiне нас;Ёсь гісторыі, -- будзеш ты хаваць…»

Дзіўна так, што жыве, адмаўляючы,Ўтойваючысь ад… абаiх.Што цябе пакiну -- я ўжо знала,Абяцаннi дам сама сябе…Я хачу сапраўднае каханне, --

Без цябе... Хо-о!...