Una canción me recuerda aquel ayerCuando se marchó en silencio un atardecer.Se fue con su canto triste a otro lugarDejó como compañera mi soledad
Una paloma blanca me canta al albaViejas melancolías, cosas del almaLlegan con el silencio de la mañanaY cuando salgo a verla, vuela a su casa
¿Donde va que mi vozYa no quiere escuchar?¿Donde va que mi vida se apagaSi junto a mi no está?
Si quisiera volverYo la iría a esperarCada día hasta la madrugadaPara quererla más
Една песен ми напомняза онзи вчерашен денкогато (тя) си тръгна тихопо залезтръгна си с тъжната си песеннякъде другадеи остави за другаркасамотата ми
бяла гълъбица ми пеена разсъмванестари меланхолии, нещаот душатаидват с тишината на утротои когато изляза да я видя, тя отлитакъм дома сикъдето отива, защотовече не иска да чува гласа микъдето отива, защотоживота ми угасваако не е до менако би се върналабих отишъл да я чакамвсеки ден, всяка сутринза да я обичам още повеч
Bana dünü hatırlatan bir şarkıSessizce yürüyüp gittiğin zamanı.Hüzünlü şarkısını da alıp başka bir yere gittiBana ise yanlızlığımı kavalyem olarak bıraktı
Bir güvercin bana şarkı söylüyor gün doğumunda.Eski melankoliler, ruh meseleleri.Sabah sessizliğiyle gelirler.Ve görmek için dışarı çıktığımda ise eve doğru uçarlar.
Sesim nereye gider,Onu dinlemek istemediğinde?Hayatım nereye gider,Eğer sensizsem?
Eğer geri gitmek isterseOnu beklerimHer gün sehere kadar,Onu daha çok sevmek için.