Una canción me recuerda aquel ayerCuando se marchó en silencio un atardecer.Se fue con su canto triste a otro lugarDejó como compañera mi soledad
Una paloma blanca me canta al albaViejas melancolías, cosas del almaLlegan con el silencio de la mañanaY cuando salgo a verla, vuela a su casa
¿Donde va que mi vozYa no quiere escuchar?¿Donde va que mi vida se apagaSi junto a mi no está?
Si quisiera volverYo la iría a esperarCada día hasta la madrugadaPara quererla más
Pewna piosenka przypomina mi ten wczorajszy dzień,gdy o wieczornej porze w milczeniu ona odeszła ode mnie.Odeszła w inne miejsce ze smutną pieśnią na ustach,zostawiając mnie w towarzystwie samotności.
Biała gołąbeczka o świcie śpiewa mi stare,melancholiczne pieśni, które wzruszają me serce.Dają się słyszeć wraz z ciszą poranka,ale gdy pragnę ją ujrzeć, odlatuje do swego gniazda.
Dokąd odlatuje i dlaczegonie pragnie usłyszeć mego głosu?Dokąd odlatuje, przecież umieram,gdy nie ma jej ze mną?
Jeśli zapragnie wrócićbędę na nią czekałkażdego dnia, aż po blady świt,by kochać ją jeszcze bardziej.