Apo Mesa Pethamenos
Τον καιρό που μ’ αγαπούσες με ρωτάς ένα πρωίστην κουβέντα μας επάνω τ’ είναι άραγε η ζωήτότε γύρισα και σού ’πα γι’ άλλους είναι το κρασίγι’ άλλους δόξα γι’ άλλους πλούτη μα για μένα είσαι εσύγι’ άλλους δόξα γι’ άλλους πλούτη μα για μένα είσαι εσύ
Τώρα που άλλαξε η καρδιά σου κι έναν άλλο αγαπάςαπορείς μου λεν ακόμη η δική μου πως χτυπάμήπως τάχα σαν κι εμένα δεν είν’ άνθρωποι πολλοίαπό μέσα πεθαμένοι και απόξω ζωντανοίαπό μέσα πεθαμένοι και απόξω ζωντανοί