Yö "Joutsenlaulu" Слова песни

Joutsenlaulu

Taas lapset pihalla näätikkunas alla leikkivän leikkejäänTaas siihen paikallesi ikkunaan jäät, siihen ikkunaan jäät

Lennät vuosien taaNe muistot päivittäin sut valtaansa saaNe Joutsenlauluun etsii taas laulajaa, etsii taas laulajaa

Nuo hetket syntymästä kuolemaan kun silmäluomiin heijastuuSaa toiset uskomaan kai Jumalaan, toiset Saatanaan, tai mihin vaanMuttei kuitenkaan tähän maailmaan

Sä kerran löysit myös senTuon puolen vuosisadan rakkaudenSun oli helppo olla onnellinen, olla onnellinen

Nyt mitä vaistoillas teetKun linnut pesästään on pois lentäneetOn enää valokuvat kellastuneet, ne selaat taas uudelleen, ja taas uudelleen

Et ehkä sääliäni kaipaa, ei se saa tuskaa puutumaanTuo tuska laulun tämän kirjoittaa Tuo tuska kiinni saa kenet vaanTuo tuska kiinni saa

Suruhuntusi nään, se viisi vuotta sitten sai hengittääSut Joutsenlaulu silloin sai itkemään, sut sai itkemään

Tahtoisit olla niin kuin silloinkin, kun peityit huntuun valkoiseenSe jäänyt on jo ajan jalkoihin niin kuin sinäkin

(solo)

Tahtoisin yrittää ja että silloin veden pinnalle jäänKun joen tulvivan mä uomistaan nään, kun joen tulvivan nään

Nuo naiset marketeissa kärryineen ja miehet kantabaareissaanNuoruuden lähteestä kai haaveilee, ja tuska laimenee, tai miten vaan

Taas hetken lähempänä kuolemaa, ei haihdu tuska milloinkaanTuo tuska laulun tämän kirjoittaa, tuo tuska kiinni saaKenet vaan, tuo tuska kiinni saa kenet vain haluaa

Лебединая песня

Снова видишь детишекиграющих под окнами во дворе,Ты снова на своем месте у окна, снова у окна,В мыслях летаешь в прошлом.Ты ежедневно во власти этих воспоминаний.

И Лебединой песне они снова ищут певца, снова ищут певца.

Когда этот миг, от рождения до смерти, отразится на веках,Одни поверят в Бога, другие - в Сатану,в кого угодно,Но только не в этот мир.

Однажды ты тоже нашла ее,Любовь прошлого пятидесятилетия.Тебе было легко быть счастливой, быть счастливой.

Что теперь делать со своими инстинктами,Когда птенцы покинули гнездо.И уже пожелтевшие фотографии,Ты рассматриваешь снова и снова.

Тебе не нужна моя жалость,она не сможет боль притупить.Эта боль пишет эту песню.Эта боль схватит кого угодно.Эта боль не отпускает.

Я вижу твою траурную вуаль, она 5 лет назад обрела дыхание.Лебединая песня тогда заставила тебя плакать, заставила плакать.Ты бы хотела быть как когда -то, покрытой белой вуалью.

Уже давно позабыто то время, так же как и ты.

Я бы хотел попытаться и удержаться на поверхности,Когда вижу реку выходящую из берегов, когда реку вижу.

Те женщины в маркетах с тележками, и мужчины в барах,Мечтают о фонтане молодости, а боль слабеет, но все равно,Еще на минуту смерть стала ближе, не испарится боль никогда.

Эта боль пишет эту песню, эта боль не отпускает.Кого угодно, эта боль схватит кого захочет.