Φάνης
Δυο χρόνια είχα να σε δωΚαι σε συνάντησα ξανά μια ΚυριακήΚερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείοΚαι τα καλά σου φόραγες σαν να 'τανε γιορτή
Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτηςΜα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλάΤρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνεςΉπια το ούζο κι είπα γεια χαρά
Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικάΚι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσίαΜα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτίΣε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ' αφήσανε να πειςΜια δικαιολογία
Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειάΚι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδιαΜα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ' εποχήΠου όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτίΚι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία
Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνεΣε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώναΚι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερόΠου σου 'μαθε στη φυλακήεκείνος ο ψηλός απ' τη Δραπετσώνασου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δεν φταις εσύφωτιές σου καίνε το κορμί,κουτάλι και βελόνα
Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελίΚαλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που 'πεφτεΣαν χιόνι απ' το ταβάνιΚαι μέχρι να σου βγει η ψυχή δεν θα ξεχάσεις μια στιγμήΚάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματαΚι είπανε τ' αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελίΌτι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη
Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σουΕίπαν αυτός είναι απ' ώρα πια νεκρόςΚαι κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρειΠέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρωΤο ξέρω σου 'λειψε η σκόνη η λευκήΚαι μού 'λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσωΒαρέθηκα τις νύχτες τις λευκέςΣαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω
Δυο χρόνια είχα να σε δωΚαι σε συνάντησα ξανά μια ΚυριακήΚερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείοΚαι τα καλά σου φόραγες σαν να 'τανε γιορτή