Vavel | Βαβέλ
Μέρα νύχτα χτυπάμε μια κάρτα στη γη του Κάφκα.Χάσαμε τη μπάλα κι ας μας τα ΄παν αλλιώς.Ξόφλησε ο κόσμος ο παλιός.Τα λεφτά μας βγήκαν άχρηστα κι αυτά.Τα καλά λεφτά μας μας 'ριξαν στα κάτεργα.
Μέρα νύχτα εργάτες στον πύργο να ζούμε λίγο.Μυρμηγκοφωλιά, δουλειά, ξαφνικά Κυριακή.Βόλτες, καφέδες, τουμπεκί.Στις ειδήσεις είπαν πάλι εκλογέςκαι γελούν με μας δώδεκα φυλές.
Τι τις θες, ρε κόσμε, τόσες άδειες γλώσσες;Δε θα τις ξορκίσεις έτσι τις σιωπές σου.Λες και ντε και σώνει κάποια απ' τις τόσεςθα σ' ελευθερώσει από τη Βαβέλ σου.
Το εμπέδωσα το πράγμα:η σιωπή μας είναι τραύμα πια.
Μέρα νύχτα στην ίδια πορεία σα συμμορία.Με την ίδια μάσκα και τη ίδια στολή.Και μυαλό και σώμα σε καταστολή.Στις ειδήσεις είπαν θα 'ρθουν πάλι βροχέςκι άντε να στεγνώσουν οι φτωχές μας ψυχές.
Τι τις θες, ρε κόσμε, τόσες άδειες γλώσσες;δε θα τις ξορκίσεις έτσι τις σιωπές σου.Λες και ντε και σώνει κάποια απ΄τις τόσεςθα σ' ελευθερώσει από τη Βαβέλ σου.
Το εμπέδωσα το πράγμα:η σιωπή μας είναι τραύμα πια.