Ευτυχώς
Βαρέθηκα τα βρωμικα φουστάνια της ΑθήναςΒαρέθηκα να πέφτω στα πόδια της βιτρίνας, ναιΤο δράμα σ’ επανάληψη να βλέπω με συμπόνιαΝα σ’ έχω στο κρεβάτι μου κι εσένα με κουπόνια, ναι
Βαρέθηκα τα όνειρα στη χώρα των θαυμάτωνΤα σκεύη που αδειάζουνε σωρούς απορριμμάτων, ναιΤο σύννεφο που σ’ έπνιξε και θες να το διαλύσειςΤο στόμα που δεν άνοιξες ποτέ σου να μιλήσεις, ναι
Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεταιΣε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνεςΕυτυχώς που δε χάθηκε ο έρωταςΕυτυχώς που υπάρχουν πουτάνες
Βαρέθηκα να βλέπω το ληστή με το πριόνιτο γύρο του θριάμβου του να κάνει στο σαλόνι, ναιΝα τρέμω κι απ’ το φόβο μου να τα `χω κατεβάσεινα είμαι εκεί που μ’ άφησα αλλά να μ’ έχω χάσει, ναι
Βαρέθηκα τον πάνσοφο τον υπολογιστή σουΤο χρέος που μου άφησε ο πρώην εραστής σου, ναιΒαρέθηκα τους πάνω, βαρέθηκα τους κάτωΤο τρύπιο μου φιλότιμο που έφτασε στον πάτο, ναι
Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεταιΣε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνεςΕυτυχώς που δε χάθηκε ο έρωταςΕυτυχώς που υπάρχουν πουτάνες