Porto Rico (Πόρτο Ρίκο)
Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικηστο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλιγιατί όλη την ζωή του την εξόδεψεπαράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγεστην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:«Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μαςπριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»
Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτάκλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοιαγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστεραέξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη
Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδεςημερολόγια καίει και πτυχίαΤο χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικόγια της ζωής του την σκηνοθεσία
Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africaστο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτιγλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια τουσαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη
Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστακαι τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλασε υπόγεια σκοτεινά και ύποπταλες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα
Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικοάκουσε να φαλτσάρει η μουσική τουτα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανετα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του
Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησεδεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό τουζητώντας με μανία στην αγκάλη τουτην κόλαση και τον παράδεισό του
Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνοκαι στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειροκαι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»
Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πιαΕρνέστο τον ελέγανε η Νίκο;Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασααν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο
Όσο για μένα είμαι πάντα εδώμε των ματιών σας την φωτιά σημαίαείναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμεμ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα