J'ai demandé à la lune
J’ai demandé à la luneet le soleil ne le sait pas.Je lui ai montré mes brûlureset la lune s’est moquée de moi.Et comme le ciel n’avait pas fière allureet que je ne guérissais pas,je me suis dit : « Quelle infortune ! »et la Lune s’est moquée de moi.
J’ai demandé à la lunesi tu voulais encore de moi.Elle m’a dit : « J’ai pas l’habitudeDe m’occuper des cas comme ça. »Et toi et moi,on était tellement sûret on se disait quelques foisque c’était juste une aventureet que ça ne durerait pas.
Je n’ai pas grand-chose à te direet pas grand-chose pour te faire rire,car j’imagine toujours le pireet le meilleur me fait souffrir.
J’ai demandé à la lunesi tu voulais encore de moi.Elle m’a dit : « J’ai pas l’habitudeDe m’occuper des cas comme ça. »Et toi et moi,on était tellement sûret on se disait quelques foisque c’était juste une aventureet que ça ne durerait pas.
Ρώτησα το φεγγάρι
Ρώτησα το φεγγάρικαι ο ήλιος δεν το ξέρειΤου έδειξα τα εγκαύματα μουκαι το φεγγάρι με περιγέλασεκαθώς ο ουρανός δεν ήταν πολύ φωτεινόςκαι δεν θεραπευόμουνείπα στον εαυτό μου ''τι ατυχία''και το φεγγάρι με περιγέλασε
Ρώτησα το φεγγάριαν με θες ακόμαΜου είπε ''δεν συνηθίζωνα ασχολούμαι με τέτοια πράγματα''εσύ και εγώΉμασταν πολύ σίγουροικαι λέγαμε μερικές φορέςπως αυτό είναι απλά μια περιπετειούλακαι πως δεν θα διαρκέσει
Δεν έχω πολλά να σου πωούτε πολλά για να σε κάνω να γελάσειςγιατί φαντάζομαι πάντα το χειρότεροκαι το καλύτερο με κάνει να υποφέρω
Ρώτησα το φεγγάριαν με θες ακόμαΜου είπε ''δεν συνηθίζωνα ασχολούμαι με τέτοια πράγματα''εσύ και εγώΉμασταν πολύ σίγουροικαι λέγαμε μερικές φορέςπως αυτό είναι απλά μια περιπετειούλακαι πως δεν θα διαρκέσει
Ја прашав Месечината
Ја прашав МесечинатаИ Сонцето не знаеше за тоаЍ ги покажав моите изгоренициИ Месечината ме исмеаИ како небото да не изгледаше толку светлоИ јас не заздравувавСи реков -- Каква несреќа...И Месечината ме исмеа
Ја прашав Месечинатадали сѐ уште ме сакашТаа ми рече: „Немам навика,да се зафаќам во вакви случаи.“И ти и јасБевме толку сигурниИ неколку пати си велевмеДека ова е само една авантураИ дека нема да трае
Немам нешто посебно да ти кажамИ ништо посебно за да те насмеамЗатоа што секогаш го замислувам најлошотоИ заради најдобро, често страдам
Ја прашав Месечинатадали сѐ уште ме сакашТаа ми рече: „Немам навика,да се зафаќам во вакви случаи.“И ти и јасБевме толку сигурниИ неколку пати си велевмеДека ова е само една авантураИ дека нема да трае
Am întrebat luna
Am întrebat luna,Și soarele nu știe asta,I-am arătat arsurile meleȘi luna râdea de mine.Și cum cerul nu părea foarte mândruȘi eu nu mă vindecamMi-am zis: „ce nenorocire!”Și luna râdea de mine.
Am întrebat lunaDacă încă mă mai vrei.Ea mi-a zis : „de obicei,Nu mă ocup de astfel de cazuri”.Și tu și euEram atât de siguriȘi ne ziceam uneoriCă era doar o aventurăȘi că asta nu va dura.
Nu am mare lucru să-ți zicȘi nici să te fac să râziCăci mă gândesc mereu la ce-i mai răuȘi lucrurile bune mă fac să sufăr.
Am întrebat lunaDacă încă mă mai vrei.Ea mi-a zis : „de obicei,Nu mă ocup de astfel de cazuri”.Și tu și euEram atât de siguriȘi ne ziceam uneoriCă era doar o aventurăȘi că asta nu va dura.