Enas Evaisthitos Listis (Ένας ευαίσθητος ληστής)
Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλαμανούλα μου μανούλα δόλια μάναξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλαθ'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλαμανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
Μια και με γράψανε φονιάπήρα τον κόσμο παγανιάκαι την ζωή σεργιάνικακό να κάνω στους κακούςπου εσύ μονάχα τους ακούςμα ο νους σου δεν τους πιάνει
Στην ερημιά που 'χα βρεθείμε το 'να χέρι στο σπαθίκαι τ' άλλο στο βαγγέλιοήρθαν μανάδες κι ορφανάκι είπα το δάκρυ που πονάνα τους το κάνω γέλιο
Μα τώρα που 'φτασε η στιγμήνα κλείσουν οι λογαριασμοίποιος τάχα θα μπορέσεινα δει πως είχα μια καρδιάσαν της αγάπης τα παιδιάκαι να με συγχωρέσει;