Ta Fantasmata (Τα Φαντάσματα)
Όλη νύχτα κι ούτε δυο γραμμές δεν έγραψαπήρα το χαρτί και στη φωτιά το πέταξακι όπως κοιτούσα τη φλόγα σε θυμήθηκαπήγα κι εγώ μες στη φωτιά και ρίχτηκα
Πέρασα πολλά μικρό μου μα δε λύγισαέφτασα στον κάτω κόσμο κι όμως γύρισαόμως μακριά σου σωθήκανε τα θαύματακι είναι κλειστά πια πίσω τα περάσματα
Όσο κι αν πάθεις δε θα το μάθειςνα μη χτυπάς καρδιά μου σαν τρελήκι απ' τα φαντάσματα κάθε σου αγάπηςνα τυραννιέσαι πάντα απ' την αρχή
Έφυγα να ζήσω βαθιά στην έρημοχτίζω γύρω απ' την καρδιά μου τοίχο πέτρινομα τον καημό σου πάλι μέσα μου έχτισανόμιζα ο δόλιος πως τα μάγια σου έλυσα
Όσο κι αν πάθεις δε θα το μάθειςνα μη χτυπάς καρδιά μου σαν τρελήκι απ' τα φαντάσματα κάθε σου αγάπηςνα τυραννιέσαι πάντα απ' την αρχή