To Vouno (Το Βουνό)
Και ξαφνικά..Βρήκα μπροστά μου το βουνόΚι εγώ που δρόμους και σκαλιά είχα νικήσει...Χωρίς μιλιά βρέθηκα απλά να το κοιτώΣαν ένα θαύμα που μου χρώσταγε η φύση
Και ξαφνικά..Βρήκα μπροστά μου το βουνόΚαι με τα πόδια σου γυμνά πώς να τ’ ανέβεις...Καρδιά από σίδερο και βλέμμα στο κενόΘέλει ο κύκλος της ζωής αν τον πιστεύεις
Και στην κορφή ένα κερί που αναβοσβήνειΓια όποιον λείπει, για όποιον έφυγε από εδώΚανείς δεν ξέρει μέχρι αύριο τι θα μείνειΑπό τη βόλτα του στον κόσμο τον τρελό
Και στην κορφή ένα κερί που αναβοσβήνειΓια όποιον είδε μες στα μάτια τον θεόΕγώ από κάτω νιώθω μόνο ευγνωμοσύνηΠου ήταν για μια στιγμή δικό μου το βουνόΠου ήταν για μια στιγμή δικό μου το βουνό..