I Espera (Η Εσπέρα)
Η σκέψη μου νοσταλγικά ενυχτώθηστον κήπο, στη λιμνούλα ή σέρα,
Που εσβήνανε τριαντάφυλλα σαν πόθοι,κι επέθαινε στα τζάμια πάνω η μέρα.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Ένας καημός που ακόμα δεν εδόθηγινόταν άστρο, σύννεφο από πέρα
Μεγάλωνε ίδιο σάβανο που κλώθειμε μοχθηρή σπουδή μοίρα-μητέρα.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Όταν το δέος μου αξήγητον απλώθη,το στερνό ρόδο θα 'χανεν η σέρα
Και η λίμνη με νεκρόφυλλα εστρώθη.Τ' άστρα ζυγώνανε, καημοί από πέρα.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...