Marina (Μαρίνα)
Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω, Λουίζα και βασιλικόΜαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω, και τι να πρωτοθυμηθώΤη βρύση με τα περιστέρια, των αρχαγγέλων το σπαθίΤο περιβόλι με τ’ αστέρια, και το πηγάδι το βαθύ
Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,στην άλλη άκρη τ’ ουρανούΚαι ν’ ανεβαίνεις σε θωρούσα,σαν αδελφή του αυγερινού
Μαρίνα πράσινο μου αστέριΜαρίνα φως του αυγερινούΜαρίνα μου άγριο περιστέριΚαι κρίνο του καλοκαιριού