Ημικρανία
Είμαι ο μόνος που ξέρωΠου διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνος
Έχω ημικρανίαΚι ο πόνος μου διακυμαίνεται από πάνω, κάτω κι πλαγίωςΔόξα τον Θεό που είναι ΠαρασκευήΓιατί οι Παρασκευές θα είναι πάντα καλύτερες απ' τις ΚυριακέςΓιατί οι Κυριακές είναι οι μέρες τις αυτοκτονίαςΔεν ξέρω γιατί μου φαίνονται πάντα τόσο μελαγχολικέςΚαταιγίδες, σύννεφα, χιόνι και ψιλή βροχούλαΕίτε είναι ο καιρός, είτε τα γράμματα κοντά στο κρεβάτι μουΚαμιά φορά ο θάνατος μοιάζει καλύτερος απ' την ημικρανία στο κεφάλι μου
Ας ειπωθεί τι αντιπροσωπεύει ο πονοκέφαλοςΕίμαι εγώ υπερασπίζοντας με αγωνίαΕίμαι εγώ αιωρούμενος σε μια ανυπεράσπιστη δοκιμασίαπου με δοκιμάζει ένας αδίστακτος εξεταστήςΠου αντιπροσωπεύεται καλύτερα απ' τις μελαγχολικές μου σκέψειςΔεν έχω αυτό που παθαίνει ο συγγραφέας όταν κολλάειΑπλά, ο συγγραφέας μου μισεί το ρολόιΔε μ' αφήνει να κοιμηθώ, μάλλον θα κοιμηθώ όταν πεθάνωΚαι καμιά φορά ο θάνατος μοιάζει καλύτερος απ' την ημικρανία στο κεφάλι μου
Είμαι ο μόνος που ξέρωΠου διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνοςΜα ξέρω πως τα καταφέραμε ως εδώ, μικρέΝαι, ναι, ναι
Δεν είμαι τόσο καλά όσο φαίνομαι, συγχώραμε που φωνάζω, σου λέω πως δεν μεγαλώνουν πράσινοι κήποι μέσα στο ψυχισμό μουΕίναι ένας άλλος εγώένα δύσκολο θηρίο που τρώει καμένα δέντραΠάγωσε την εικόναΆσε με παρακαλώ, να ζωγραφίσω ένα νοητικό πορτραίτοκάτι που δε θα ξεχάσεις, έχει να κάνει με το κούτελο μουκαι πως είναι μια πόρτα που κρατάει πίσω περιεχόμεναπου κάνουν το περιεχόμενο του κουτιού της Πανδόρας να φαίνεται μη βίαιο
Πίσω απ' τα βλέφαρα μου είναι νησιά της βίαςτο μυαλό μου έχει ναυαγήσει, αυτή είναι η μόνη γη που μπορούσε να βρει το μυαλό μουΔεν ήξερα πως ήταν τόσο βίαιο νησίγεμάτο παλιρροϊκά κύματα, κι τρελαμένα αυτοκαταστροφικά λιοντάριαΠροσπαθούν να με φάνε, το αίμα τρέχει στο πηγούνι τουςκαι ξέρω πως μπορώ να πολεμήσω η ν' αφήσω το λιοντάρι να κερδίσειΑρχίζω να μαζεύω ότι όπλα μπορώ να βρωΓιατί καμιά φορά για να παραμείνεις ζωντανός πρέπει να σκοτώσεις το μυαλό σου
Είμαι ο μόνος που ξέρωΠου διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνοςΜα ξέρω πως τα καταφέραμε ως εδώ, μικρέΝαι, ναι, ναι
Και θα πω πως πρέπει να βρίσκουμε μια μέρα για να ξεφεύγουμε απ' όλο τον πόνο που έχει δημιουργήσει το μυαλό μαςτο παιχνίδι δε παίζεται μόνο τουΚαι θα πω πως πρέπει να βρίσκουμε μια στιγμή και να το κρατάμε παγωμένο και να ξέρουμε πως η ζωή έχει μια ελπιδοφόρα χαμηλή φωνή(επανάληψη)
Είμαι ο μόνος που ξέρωΠου διεξάγω τους πολέμους μου πίσω απ' το πρόσωπο μου και πάνω απ' τον λαιμό μου? Οι σκιές θα φωνάξουν πως είμαι μόνοςΜα ξέρω πως τα καταφέραμε ως εδώ, μικρέΤα καταφέραμε ως εδώ, τα καταφέραμε
Мигрена
Јесам ли једини кога знамВодим своје ратове иза свог лица и изнад свог грлаСенке ће викати да сам сам
Имам мигренуИ бол ће се кретати горе, доле и бочноХвала Богу да је петакЈер ће петци увек бити бољи од недељаЈер су недеље моји самоубилачки даниНе знам зашто увек делују тако суморноОблачности, облаци, снег и ситна кишаДа ли је то време или слова по мом креветуПонекада смрт делује боље него мигрена у мојој глави
Нека се зна шта главобоља представљаТо сам ја бранећи у неизвесностиТо сам ја неизвестан у одбраниТест се тестира од стране немилосрдног испитивачаТо је најбоље представљено мојим депресивним мислимаНемам пишчеве блокадеМој писац само мрзи сатНеће ми допустити да спавам, предпостављам да ћу спавати када будем мртавА понекада смрт делује боље него мигрена у мојој глави
Јесам ли једини кога знамВодим своје ратове иза свог лица и изнад свог грлаСенке ће викати да сам самАли ја знам да смо ми стигли овако далеко, детеДа, да, да
Ја нисам добар као што делујем, извиниМе што вичем да ти говорим зелене баштеНису оно што расте у мојој психиТо сам другачији јаКомпликована звер која се храни спаљеним дрвећемЗамрзнути оквирМолим те, допусти ми да насликам ментални портретНешто што нећеш заборавити, то је све о мом челуИ како врата која задржавају садржајКоји чини садржај Пандорине кутије, делује тако ненасилно
Иза мојих капака су острва насиљаМој разум је доживео бродолом, ово је једина земља коју мој разум може пронаћиНисам зано да је то веома насилно острвоПуно таласа, самоубилачких лудих лавоваОни покушавају да ме поједу, крв цури низ њихову брадуИ знам да се могу борити или пустити да лав победиПочињем да скупљам оружје које могу пронаћиЈер понекада да би остао жив мораш убити свој разум
Јесам ли једини кога знамВодим своје ратове иза свог лица и изнад свог грлаСенке ће викати да сам самАли ја знам да смо ми стигли овако далеко, детеДа, да, да
И рећи ћу да бисмо требали узети дан да направимо паузу од свег бола ког је наш мозак створиоИгра се не игра самаИ рећи ћу да бисмо требали узети моменат и задржати гаИ задржати га залеђеног и знати да живот има подзвук пун наде
Јесам ли једини кога знамВодим своје ратове иза свог лица и изнад свог грлаСенке ће викати да сам самАли ја знам да смо ми стигли овако далеко, детеМи смо стигли овако далеко, ми смо то направили