Tanrı'nın Elleri
Rüzgar eserken yapraklar dökülürO berrak yüzünden bir damla süzülürBu ayrılık, bu ayrılık kalbindeki en büyük yaradır artık
Ve güneş batarken, çocuklar uyurkenBaş uçumda bekleyen yorgun bir melektirVe her gece sabret diyeSaçlarımda dolaşan tanrının elleridir
Ne büyük ne derin ne siyah ne keskinAyrılık gibi o kırılgan gözlerinUnutma, unutma dikecek yırtılan geceyi sabaha
Ne büyük ne beyaz ne eşsiz ne duruHep sarılıp sarıyor üşüyen ruhumuBırakma, bırakma elimi düşerim karanlığa
Bir melek işliyor ismini ince bir dantel gibi kalbimeHissediyorum kaderimin üstünde gezinen yumuşak uçlu parmaklarınıKüçük bir kum parçası karışıyor denize uzakta bir yerdeVe gözyaşların değiyor avuçlarımaAğlama..