Ένα μαξιλάρι απο αέρα
Το σύννεφο του πουπουλένιου στρώματος που με τυλίγειαπαλύνει ο ήχοςΏρα για ύπνο,οταν ξαπλώνω με την αγάπη μου δίπλα μουκαι αυτή αναπνέει ελαφρά το κερί σβήνει
Όταν η νύχτα πέφτει κλειδώνεις την πόρτατο βιβλίο πέφτει στο πάτωμαόπως πέφτει το σκοτάδι,κύματα τρέχουνοι εποχές άλλαξαν ο άνεμος είναι χλιαρός
Όταν ξυπνάει η κουκουβάγια, κοιμάται ο κύκνοςΠροσέχει το όνειρο,το όνειρο έφυγεπράσινα λειβάδια,μια κρύα βροχήπέφτει στην χρυσαφένια ζέστη.
Βαθειά κάτω απ το χώμα οι πρώτοι ήχοι του πρωινούκαι εγώ το απολαμβάνωΏρα για ύπνο,οταν ξαπλώνω με την αγάπη μου δίπλα μουκαι αυτή αναπνέει ελαφρά,εγω ξυπνάω σαν πουλίΣτην ομίχλη,οταν οι πρώτες αχτίδες αγγίζουν τον ουρανόο άνεμος της νύχτας πεθαίνει
Rüzgardan Yastık
Kuştüyü bir bulut var etrafımdaSesi yumuşatanAşkım yanımda uzandığında uyku vakti geliyorYavaşça nefes alıyor, mum sönüyor
Akşam çöktüğünde kapıyı kilitliyorsunKitap yere düşüyorKaranlık çökerken ve dalgalar vururkenMevsimler değişiyor, rüzgar ılık
Şimdi baykuş uyanıyor, şimdi kuğu uyuyorBak, bir rüya, rüya öldüYeşil arazilere, soğuk bir yağmurYağıyor altından bir şafakta
Ve yerin çok altında gündüz sesleri geliyorVe ben gidiyorumAşkım yanımda uzandığında uyku vakti geliyorVe o yavaşça nefes alıyorVe ben bir kuş gibi kalkıyorumPusta, ilk ışıklar gökyüzüne vurduğundaVe gece rüzgarları dindiğinde.