Στης πικροδάφνης τον ανθό και στης μυρτιάς τα φύλλατο δάκρυ σου κοινώνησα και την ανατριχίλα.Πριν την αυγή σκορπίσαμε σαν φύλλα στον αέρατην ερημιά πυροβολώ κι εμένα βρίσκει η σφαίρα.
Πού ξυπνάς και πού κοιμάσαιόλα ζουν αν τα θυμάσαιστο γιαλό είναι το ταξίδιστην εξέδρα το παιχνίδι.
Στον πολικό στήνεις σκηνή και στον αποσπερίτημα η αγάπη για να ζει θέλει στη γη το σπίτι.Θέλει φιλί και στεναγμό σεντόνι μαύρο χιόνικαρδιά να σπάει το μάρμαρο το κρύσταλλο να λιώνει.
At the bloom of the oleander and the leaves of the myrtleI drank your tears and your quiver like they were holly wine.Before the dawn we spreaded like leaves in the airI shoot the solitude and the bullet kills me.
Where are you waking and sleepingEverything live as long as you remember themThe trip is at the shoreThe game is at the stage.
You set up a tent at the polar and at Aposperitisbut love needs to be at home to liveIt needs a kiss, a sigh like a black snow sheetA heart to break the marble, to melt the crystal.