Sevebilme ihtimali
Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktanVe beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam...Ben seninle bir gün Veyselkarani'de haşlama yeme ihtimalini sevdim.İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarındaAnkara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zamanözlemeye başladım herkesi...Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri özlemeye başladım sonra..Bizim Kemalettin Tuğcu'larımız vardı...Bir de camların buğusuna yazı yazma imkanı...Yumurta kokan arkadaşlarla paylaşılan kahverengi sıralarda,solculuk oynamaya başladık..Ben doktor oluyordum sen hemşire, geri kalanlar kontrgerilla...Kırmızı boyalarla umut ikliminde harfler yazılıyordu pütürlü duvarlara veTürk Dil Kurumu'na inat bir Türkçeyle...Ağbilerimizden öğrendik, S harfinden orak çekiç figürleri türetmeyi..Ankara'ya usul usul karbonmonoksit yağıyordu.Ve kapalı mekanlarda sevişmeyi öneriyordu haber bültenleri.Oysa Ankara'da hiç sevişmedim ben.Disiplin kurulunda tartışılan aşkım olmadı benim..Sınıfça gidilen pikniklerde kıçımıza batan platonik dikenleri saymazsak..Ankara'ya usul usul kurşun yağıyordu..Ve belli bir saatten sonra sokağa çıkmamayı öneriyordu haber bültenleri.Oysa hiç kurşun yaram olmadı benimVe hiç bir mahkeme tutanağında geçmedi adımÇatışmaların ortasında sevimli bir çocuk yüzüydüm sadeceSana şiirler biriktiriyordum fen bilgisi defterimde, ama sen yoktunBen, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum, suni teneffüs saatlerindeOkul servisi seni hep zamansız, amansızca bir lojman griliğine götürüyorduBen, senin benimle Tunalı Hilmi Caddesi'ne gelebilme ihtimalini seviyordum.
Ben, senin beni sevebilme ihtimalini seviyordum.
Yaz sıcağı toprağa çekiyor da tenimin çatlamaya hazır gevrekliğiniSonra otobüs oluyordum, kırık yarık yolların çare bilmez sürgünüNe yana baksam dağ ve deniz sanıyordumMuş ovasının yalancı maviliğiniOtobüs oluyordum bir süreYanımızdan geçen kara trenlerle yarışıyordum, yanağım otobüs camının garantisindeOtobüs oluyordumBir ülkeden bir iç ülkeyeÇocukluğuma yaklaştıkça büyüyordum.Zap suyunun sesini başına koyuyordum şarkılarımın listesininKorkuyordumSonra iniyordum otobüstenÇarşıdan bizim eve giden, ömrümün en uzun,ömrümün en kısa, ömrümün en çocuk,ömrümün en ihtiyar yolunu koşuyordum.Çünkü sonunda annem oluyordum, babam kokuyordum sonunda..Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktanVe beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babamBen seninle bir gün Van'daki bir kahvaltı salonundaBen seninle sadece bilmek zorunda kalanların bildiğibir yol üstü lokantasındaBen seninle, Ağrı dağına mistik ve demli bir çay kıvamında bakanDoğubeyazıt'ın herhangi bir toprak damındaBen seninle herhangi bir insan elininterli coğrafyasında olma ihtimalini sevdim
Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim!