Angelo Branduardi "Lamento di un uomo di neve" testo

Lamento di un uomo di neve

I miei occhi sono nero carbonein un volto di nevenon capisco né come o perchéso soltanto che son cieco di teLe mie orecchie son le dita dei ramiche ora graffiano il cielonon capisco né come o perchéso soltanto che son sordo di te

Non ci saròquando verraia cercarmi nel soleche la tua vita non è la miaio sarò già andato via

Le mie labbra sono sassi di fiumeche sorridono al gelonon capisco né come o perchéso soltanto che son muto di te

E ho una rossa carota per nasopresa in terra al mercatonon capisco né come o perchéma mi manca il profumo di te

Non ci saròquando verraia cercarmi nel soleche la tua vita non è la miaio sarò già andato via

Dal mio viso che il ghiaccio ha fermatoin un solo pensieromentre io non capisco né come o perchétu capisci che son pazzo di te

Non ci saròquando verraia cercarmi nel soleche la tua vita non è la miaio sarò già andato via

Skarga bałwana

Moje oczy to czarny węgielw otoczeniu śnieżnej bieli.Nie rozumiem, jak to się dzieje ani dlaczego...wiem tylko, że zobaczyć cię nie mogę.

Moje uszy to ramiona gałęzi,które teraz sięgają nieba.Nie rozumiem, jak to się dzieje ani dlaczego...wiem tylko, że usłyszeć cię nie mogę.

Nie będzie tu mnie,gdy przyjdzieszszukać mnie w blasku słońca.Twoje życie nie biegnie w rytm mojego1,więc zdążę już zniknąć.

Moje usta to rzeczne kamieniezastygłe w lodowatym uśmiechu.Nie rozumiem, jak to się dzieje ani dlaczego...wiem tylko, że przemówić do ciebie nie mogę.

Za nos mi służy czerwona marchewkapodniesiona z ziemi na targowym placu.Nie rozumiem, jak to się dzieje ani dlaczego...lecz nie potrafię poczuć twojego zapachu2.

Nie będzie tu mnie,gdy przyjdzieszszukać mnie w blasku słońca.Twoje życie nie biegnie w rytm mojego,więc zdążę już zniknąć.

Z mojej twarzy, na której lód utrwaliłwyraz jednej jedynej myśli...choć nie rozumiem, jak to się dzieje ani dlaczego...ty wyczytasz, że za tobą szaleję.

Nie będzie tu mnie,gdy przyjdzieszszukać mnie w blasku słońca.Twoje życie nie biegnie w rytm mojego,więc zdążę już zniknąć.