Dytes Tou Hronou (Δύτες του χρόνου)
Ο χρόνος περνάεισα βδέλλα ρουφάειτις ωραίες στιγμές,αφήνει κηλίδες,σημάδια και πίκρεςσε μαύρες καρδιές.
Η άμμος κυλάεικαρδιές προσπερνάειτα πάντα νικάκι όλα αλλάζουνψυχές ξεθωριάζουνμα εκείνη γελάμα εκείνη γελάμα εκείνη γελά…
Και κάποιοι αλήτεςτου χρόνου οι δύτεςβουτάνε βαθιάβουτάνε βαθιά,γυρεύουν ελπίδαζεστή αχτίδαστην παγωνιάστην παγωνιά.
Αυτοί οι αλήτεςδε βρήκαν ελπίδεςπαρά μόνο στοιχειάκαι πέσαν στην άμμορουφήχτηκαν κι άλλοκαι ‘φυγαν μακριάκαι ‘φυγαν μακριάκαι ‘φυγαν μακριά…
Και κάποιοι αλήτεςτου χρόνου οι δύτεςβουτάνε βαθιάβουτάνε βαθιά,γυρεύουν ελπίδαζεστή αχτίδαστην παγωνιάστην παγωνιά.