Pedia ton dromon (Παιδιά των δρόμων)
Δες πώς αλλάζει γρήγορα πάλιΓρήγορα πάλι πώς αλλάζει ο καιρόςΠοιός να προλάβει να ησυχάσειΣύννεφα γέμισε ξανά ο ουρανός.
Τρέχουν οι σκάλες και τ'αυτοκίνηταΤρέχουν οι ανάγκες μας και πίσω εμείςΜες στις ψιχάλες τα λιγομίληταΠαιδιά των δρόμων στάσου για να δείςΠώς περιμένουν το χειμώνα το βαρύ.
Και κάθε μέρα,κάθε νύχταΜας σημαδεύει μες στα μάτια η ζωήΚι όλο που πάει να μας πετύχειΕμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί.
Εργοδηγός ή βασιλέαςΖητιάνος ή πρωθυπουργός μωρό μουΧωρίς την πίστη της παρέαςΚαθένας ένας είναι κι ορφανόςΜια μαριονέτα του θανάτουΣτο χρόνο μέσα τσακισμένος κι έρημος.