You're not so far awayYou're sitting in the spaceBetween the night and daySo I'll wait forThe sound of your footsteps
The tea that's brewed too strongThe part of me that waitedPatiently for oh so longAt least I try
But I'm relyingOn my photographic memoryWhile painfully realizing thatIt's not all what it's cracked up to be
And falling is just another way to flyI wonder why it's never easier thanThe first timeThe first timeThe first time
Δεν είσαι τόσο μακριάκάθεσαι στο διάστημαμεταξύ της νύχτας και της μέραςγι'αυτό θα περιμένω γιατον ήχο των βημάτων σου
Το τσάι που παρασκεύαζεται τόσο δυνατότο κομμάτι μου που περίμενευπομονετικά για ωω τόσο καιρότουλάχιστον προσπαθώ
Αλλά βασίζομαιστη φωτογραφική μου μνήμηκαθώς συνειδητοποιώ επώδυνα ότιότι δεν είναι όλα αυτά που είχαν ραγίσει για νά'ναι
Και το πέσιμο είναι απλά άλλος ένας τρόπος για να πετάξειςαναρωτιέμαι γιατί δεν είναι ποτέ πιο εύκολο αποτην πρώτη φοράτην πρώτη φοράτην πρώτη φορά