Hartina karavia | Χάρτινα Καράβια
Μου' χες μάθει μια φοράΠως να φτιάχνω τα καράβιαΝα γεμίζω με φωνέςΤα λιμάνια μου τα άδεια
Έπιασες με τα χέρια σου ένα ολόλευκο χαρτίΈμοιαζε τότε μαγικό πως του έδωσες μορφή
Μα δε θέλω μοναχός πουθενά να πάωΣε καμία θάλασσα μόνος δε χωράωΤα καράβια μου μετρώ, έχουνε σκουριάσειΣτο λιμάνι οι φωνές έχουν πια σωπάσει
Μου' χες πει κάποια φοράΠως θα πας ένα ταξίδιΝα μη λυπηθώ ποτέΗ ζωή είναι παιχνίδι
Θα φυσάς, θα' σαι άνεμος, θα με παίρνεις μακριάΚι αν ποτέ σε χρειάζομαι θα 'σαι κάπου εκεί κοντά
Μα δε θέλω μοναχός πουθενά να πάωΣε καμία θάλασσα μόνος δε χωράωΤα καράβια μου μετρώ, έχουνε σκουριάσειΣτο λιμάνι οι φωνές έχουν πια σωπάσει