To gramma
Δε θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδιαΣα να 'ταν όλα ψέμματα στάχτες κι αποκαΐδιαΘέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέραςΝα΄χω το νου μου αδειανόΝα΄χω και πρίμο τον καιρό
Δε θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσειΔε χάθηκε κι ο κόσμος πια το τζάμι αν ραγίσειΘέλω να'ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμεΠως νιώθουμε παράφοραΠως ζούμε έτσι αδιάφορα
Δε θέλω να πικραίνεσαιτις Κυριακές τα βράδιαΧωρίς αυτή τη σκοτεινιάτα χρόνια μένουν άδεια
Θέλω να φύγεις να σωθείς να πάψεις να γκρινιάζειςΝα ξεχαστείς στη διαδρομή ποιος ήσουν και πώς μοιάζειςΈτσι θα σ'αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγοΣα μια γυναίκα μακρινήΠου αγάπησα πριν φύγω
Δε θέλω να πικραίνεσαιτις Κυριακές τα βράδιαΧωρίς αυτή τη σκοτεινιάτα χρόνια μένουν άδεια