I Balanda tou odiporou (Η μπαλάντα του οδοιπόρου)
Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλάμα ψυχή δε μου χαμογελάστα κρεβάτια τ’ άρρωστα παιδιάκαι στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.
Την αγάπη πέταξα σ’ ένα βυθόκαι το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμοπου δεν πονά.Όπου πάω κι ένα λάθοςμε τυραννά.
Ποιος προφήτης τώρα θ’ ακουστείσα φωνή σε στέρνα κλειστή;Σ’ έναν κόσμο άδειο κι ορφανόποια κραυγή απ’ τον ουρανό;
Τα πουλιά παράτησα στις ερημιέςκαι το φως σπατάλησα στις γειτονιέςΔεν τον θέλω και φοβάμαιτο γυρισμό.Δες ποιος είμαι πού πηγαίνωγια το χαμό.