Flëur "I solntse vstayot nad ruinami (И солнце встаёт над руинами)" testo

I Słońce schodzi nad rumowiskami

Mówisz, a wiatr jęczy w drzewachI kula ziemską usuwa się spod nóg.Na pewno, przejdzie pewny czasZanim wszystko uświadamiam.

Mówisz, a ja stoję, jak posłuszny manekinZ podziurawionym sercem.Mgnienie, i całe miasto jest zburzone.Teraz mi nie ma dokąd podziać się.

Za chmarami księżyc mroczny płynie we mgleNa spotkanie nieodwracalnemu.I, otulając się do swojego starego szalika, patrzęJak Słońce schodzi nad rumowiskami...

Rozrzuciwszy ręce, leżę na bitym szkleLedwie spodziewam się na to, że ktoś usłyszyCzym więcej łez, tym horyzont coraz jest jaśniej.A niebo... coraz bliżej.

Niegasnąca piękność jest w śnieżynkachNad iskrami jagód jarzębinowychTak powoli blednie gwiaździsta dalI Słońce schodzi nad rumowiskami...

Zlatują wrony, kręcą się nad pogorzeliskem.Którą ceną dostała się mi ta mądrość?Zapewne, żeby stanąć światlej i czyściejNam należy przejść po płonącym węglu.

Mosty, że kiedyś upadli do wodyWykonają niewykonalne.Pod popiołem znów przerastają kwiatyI Słońce schodzi nad rumowiskami...