To Próto peristéri (Το πρώτο περιστέρι)
Το κοφτερό να πάει βαθιά στο στήθος μου μαχαίριο πρώτος ήλιος να φανεί το πρώτο περιστέρι
Στέκει το ρόδο απείραχτο μπρος στ’ ουρανού τη χάρηποιο κύμα ποια πρωτοφιλεί στ’ αμάραντο χορτάρι
Μέσα από ήλιους κι ουρανούς σε βλέπω δακρυσμένησαν άστρο που το νότισε λύπη συννεφιασμένη
Πέλαγα δάση και βουνά φέρνω σαν χελιδόνιποιος χωρισμός μας χώρισε ποια μοίρα μας ενώνει