Romans (Романс)
И лампа не горит,И врут календари,И если ты давноХотела что-то мне сказать,То говори.
Любой обманчив звук,Страшнее тишина,Когда в самый разгар весельяПадает из рук...бокал вина.
И чёрный кабинет,И ждёт в стволе патрон.Так тихо, что я слышу,Как идёт на глубинеВагон метро.
На площади полки,Темно в конце строки,И в телефонной трубке,Эти много лет спустя,Одни гудки.
И где-то хлопнет дверь,И дрогнут провода.Привет,Мы будем счастливы теперь, --И навсегда.Привет,Мы будем счастливы теперьИ навсегда.
Романс
И лампата не свети,И календарите лъжат,И ако ти отдавнаСи искала нещо да ми кажеш,Тогава говори.Който и да е лъжлив звук,Е по-страшен от тишината,Когато в самия разгар на веселиетоПадне от ръцете чаша вино.И черният кабинет,И чака в цевта патрон.Така тихо, че чувам,Как в дълбината се движиВлакът на метрото.Множеството е на площада,Тъмно е в края на редицата,И в телефонната слушалка,След толкова много години,Един сигнал.И някъде се затваря врата,И се колебаят кабелите.Здравей,Ние ще сме щастливи сегаИ завинаги.Здравей,Ние ще сме щастливи сегаИ завинаги.
Romance (Storia d'Amore)
E la lampada non arde,E i calendari mentono,E se da moltoVolevi dirmi qualcosa,Allora parla.
Qualsiasi suono è ingannevole,Il silenzio è più spaventoso,Quando all'apice stesso della festa,Dalle mani scivola… un calice di vino.
E una stanza scura,E il proiettile aspetta nella pistola.Così silenziosamente che sentoCome va un vagone della metroNella profondità.
I reggimenti sono in piazza,È buio alla fine della linea,E nella cornetta del telefono,Dopo tutti questi anni,Solo segnali.
E da qualche parte sbatte una porta,I cavi tremano,Ciao,Saremo felici ora,E per sempre.Ciao,Saremo felici ora,E per sempre.
Romança
E a lâmpada não arde,E os calendários mentem,E se você há muito tempoQueria me dizer alguma coisa,Então diga.
Qualquer som ilusórioÉ mais assustador que o silêncio,Quando em pleno auge da diversãoCai da mão...a taça de vinho.
E o gabinete está escuro,E o cartucho espera no cano da arma.Tão silenciosamente, que eu escutoComo anda abaixo do chãoO vagão de metro.
Na praça estão os regimentos,É sombrio no fim da linha,E no fone do telefone,Depois de todos estes anosSó há sons de ocupado.
E em algum lugar a porta bate,E os cabos tremem.Olá,Nós seremos felizes agora -E para sempre.Olá,Nós seremos felizes agora -E para sempre.