Tis nihtas o diabatis | Της νύχτας ο διαβάτης
Καζαντζίδης:Ένας διαβάτης προχωρείμέσα στης νύχτας τα σκοτάδια.Σέρνει το βήμα του βαρύόπως τ’ ανθρώπινα ρημάδια.
Σε κάποια πόρτα σταματάπου το καντήλι ακόμα καίει.Κι ενώ με σπαραγμό χτυπάκάποια φωνή τού λέει:
Μαρινέλλα:Τι θες, ζητιάνε, τι ζητάς,τι θέλεις τέτοια ώρα;Ελεημοσύνη μη ζητάς,δε σου ανοίγω τώρα.
Καζαντζίδης:Ελεημοσύνη δε ζητώ,εγώ ζητώ εσένα.Είμαι ο γιος σου, μάνα μου,που ήρθε απ’ τα ξένα.
Μαρινέλλα:Ανάθεμα στη φτώχια μας,ανάθεμα στα ξένα.Σε άσπρισαν, σε γέρασαν,παιδάκι μου, κι εσένα.
Καζαντζίδης:Μη βλαστημάς την ξενιτιάκι ας είδες μαύρες μέρες,γιατί εκεί έχουν παιδιάκι άλλες πολλές μητέρες.