Modà "Favola" testo

Favola

Ora vi racconto una storia cheFarete fatica a crederePerché parla di una principessaE di un cavaliere cheIn sella al suo cavallo biancoEntrò nel boscoAlla ricerca di un sentimentoChe tutti chiamavano amore

Prese un sentiero che portavaA una cascata dove l'ariaEra pura come il cuore di quellaFanciulla che cantavaE se ne stava coi conigliI pappagalli verdi e gialliCome i petali di quei fiori chePortava tra i capelliNa na na na na na na na na…

Il cavaliere scese dal suo cavallo biancoE piano piano le si avvicinòLa guardò per un secondoPoi le sorriseE poi pian piano iniziò a dirleQueste dolci parole:

Vorrei essere il raggio di sole cheOgni giorno ti viene a svegliare perFarti respirare e farti vivere di meVorrei essere la prima stella cheOgni sera vedi brillare perchéCosì i tuoi occhi sannoChe ti guardoE che sono sempre con teVorrei essere lo specchio che ti parlaE che a ogni tua domandaTi risponda che al mondoTu sei sempre la più bellaNa na na na na na na na na…

La principessa lo guardòSenza dire paroleE si lasciò cadere tra le sue bracciaIl cavaliere la portò con seSul suo cavallo biancoE seguendo il ventoLe cantava intantoQuesta dolce canzone:

Vorrei essere il raggio di sole cheOgni giorno ti viene a svegliare perFarti respirare e farti vivere di meVorrei essere la prima stella cheOgni sera vedi brillare perchéCosì i tuoi occhi sannoChe ti guardoE che sono sempre con teVorrei essere lo specchio che ti parlaE che a ogni tua domandaTi risponda che al mondoTu sei sempre la più bellaNa na na na na na na na na…

[...]

Bajka

sada ću vam ispričati jednu priču kojućete teško povjerovatijer priča o jednoj princezii o jednom vitezu štoje na(u) sedlu na svome bijelome konjuušao u šumuu potrazi za jednim osjećajemkojeg svi zovu (nazivaju) ljubav

uzeo(odabrao) je jedan put što je vodiodo jednog vodopada gdje je vazduhbio čist kao srce onedjevojke što je pjevalai bila sa zečićimai papagajima zelenim i žutimkao latice onih cvjetova(onon cvijeća) štoje nosila u kosiNa na na na na na na na na....

Vitez je sišao sa svog bijelog konjai polako polako joj se približiogledao ju je na trenzatim joj se nasmijaoa onda je počeo polako da govoriove slatke riječi:

želio bih biti sunčev zrak kojisvaki dan dolazi da te probudi daučini da dišeš i da učini da živiš sa mnomželio bih biti prva zvijezda kojusvake večeri vidiš kako sija jertako tvoje oči znajuda te gledami da sam uvijek sa tobomželio bih biti ogledalo koje ti pričaii koje ti na svako tvoje pitanjeodgovara da na svijetuti si uvijek najljepšaNa na na na na na na na...

princeza ga je gledalabez riječii pustio se da padne u njen zagrljajVitez ju je poveo sa sobomna svom bijelom konjui prateći vjetarpjevao joj jeovu slatku pjesmu:

želio bih biti sunčev zrak kojisvaki dan dolazi da te probudi daučini da dišeš i da učini da živiš sa mnomželio bih biti prva zvijezda kojusvake večeri vidiš kako sija jertako tvoje oči znajuda te gledami da sam uvijek sa tobomželio bih biti ogledalo koje ti pričaii koje na svako tvoje pitanjeti odgovara da na svijetuti si uvijek najljepšaNa na na na na na na na...