بعدك
جرحي لا ينزف كما انه لم يبرى بعداذا اردت الهرب الى اين سأذهب ،فكل مكان توجد رائحتك فيهكم يوما نمته دونك،ووجهي الذي انظره في المرآة لم يعد يبدو مألوفا ليكم مضى على رحيلك من وقت لا اعلمه حقيقة لاني بالفعل لم اعد اي لحظة من الوقت مضت من دونكعيشي مكدر وقلبي مكسور ولتنظر ماذا كنا سنكون وما كنا فعلاحتى روحي لم تطق العيش هذالانه هذا العيش يأتي ثقيلا مريرا عليولم يجدي بعدك الن احاول البحث عن الماضي لان لان نفسي اعتاد الالم مع كل نفس خارج
Səndən Sonra
Yaram ne qanayır, ne qabıq bağlayırGedən unutur, qalan həmişə yanırQaçsam, qaça bilmirəm hər yerdə iyin varSənsiz oyandığım neçənci günümAynada gördüyüm yorğun üzümMənə heç tanıdıq gəlmir inan
Nə qədər oldu getdiyinBilmirəm keçən zamanıZamandan saymadım onsuzSənsiz keçən hər anımı
Həvəsim qırıq, ürəyim buruqNə olacaqdıq, bax nə olduqÜrəyim istəmir, inciyirəm,Belə yaşamaq mənə ölüm kimi gəlir
Səndən sonra axtarsamda əvvəlini.Öyrəşdim ağrı çəkərək almağa nəfəsimi
Yaram nə qanıyır, nə qabıq bağlıyırGedən unutur, qalan həmişə yanırQaçsam, qaça bilmirəm hər yerdə iyin varSənsiz oyandığım neçənci günümAynada gördüyüm yorğun üzümMənə heç tandıq gəlmir inan
پس از تو
از زخمم نه خونی می ریزد ، نه التیام می یابدرفته فراموش می کند ، مانده می سوزد همیشهمی خواهم بگریزم ، نمی توانم ، همه جا بوی تو را داردچندمین روزم است که بدون تو بیدار می شومصورت خسته ام را که در آیینه می بینمهرگز برایم آشنا نیست ، باور کن
چه قدر گذشت از رفتنت ؟زمان گذشته را نمی دانمبه حساب زمان نیاوردم گرچههر لحظه ای که بدون تو گذشت
اشتیاقم شکسته ، دلم گرفتهچه می خواستیم بشویم ، ببین چه شدیمدلم نمی خواهد ، برایم سخت استاین چنین زندگی ، برایم همچو مرگ است
اگرچه پس از تو در جستجوی گذشته هایماما عادت کرده ام به نفس کشیدنِ با درد
از زخمم نه خونی می ریزد ، نه التیام می یابدرفته فراموش می کند ، مانده می سوزد همیشهمی خواهم بگریزم ، نمی توانم ، همه جا بوی تو را داردچندمین روزم است که بدون تو بیدار می شومصورت خسته ام را که در آیینه می بینمهرگز برایم آشنا نیست ، باور کن
Na Jou
Mijn wonde bloedt niet maar geneest ook nietWie weggaat vergeet, wie achterblijft brandtOntsnappen kan ik niet want je geur is overalDe hoeveelste dag ontwaak ik al zonder jouHet vermoeide gezicht dat ik in de spiegel zieherken ik niet eens als het mijne, geloof me
Hoe lang ben je al wegde verstreken tijd ken ik nietAlle momenten zonder jouheb ik trouwens niet als tijd gerekend
Mijn passie is gebroken, mijn hart kapotKijk wat er geworden is van onze toekomstDit wilde ik niet, het valt me zwaarZo te leven is precies als doodgaan
Zelfs na jou zoek ik nog naar de tijd van ervoorIk ben gewend geraakt aan de pijn van elke adem
Mijn wonde bloedt niet maar geneest ook nietWie weggaat vergeet, wie achterblijft brandtOntsnappen kan ik niet want je geur is overalDe hoeveelste dag ontwaak ik al zonder jouHet vermoeide gezicht dat ik in de spiegel zieherken ik niet eens als het mijne, geloof me
În urma ta
Rana mea nici nu sângerează, nici nu se vindecă; cel care pleacă, uită, cel care rămâne va suferi mereuȘi să vreau să fug, nu pot, parfumul tău e peste totOare câte zile m-am trezit fără tine?Fața asta obosită, pe care o văd în oglindă,Crede-mă, nu-mi pare deloc cunoscută,Cât a trecut de când ai plecat, nici nu știu, n-am numărat timpulDe fapt, timpul petrecut fără tine nu l-am considerat timp delocEntuziasmul mi-a pălit, inima mi-e amarăUite ce trebuia să fim și ce am ajuns de faptNu vreau să trăiesc o astfel de viață, pare greu, simt că morChiar dacă îmi e dor de tot ce am avutM-am obișnuit să respir durere, în urma taRana mea nici nu sângerează, nici nu se vindecă; cel care pleacă, uită, cel care rămâne va suferi mereuȘi să vreau să fug, nu pot, parfumul tău e peste totOare câte zile m-am trezit fără tine?Fața asta obosită, pe care o văd în oglindă,Crede-mă, nu-mi pare deloc cunoscută,Rana mea nici nu sângerează, nici nu se vindecă; cel care pleacă, uită, cel care rămâne va suferi mereuȘi să vreau să fug, nu pot, parfumul tău e peste totOare câte zile m-am trezit fără tine?Fața asta obosită, pe care o văd în oglindă,Crede-mă, nu-mi pare deloc cunoscută,Cât a trecut de când ai plecat, nici nu știu, n-am numărat timpulDe fapt, timpul petrecut fără tine nu l-am considerat timp delocEntuziasmul mi-a pălit, inima mi-e amarăUite ce trebuia să fim și ce am ajuns de faptNu vreau să trăiesc o astfel de viață, pare greu, simt că morChiar dacă îmi e dor de tot ce am avutM-am obișnuit să respir durere, în urma taRana mea nici nu sângerează, nici nu se vindecă; cel care pleacă, uită, cel care rămâne va suferi mereuȘi să vreau să fug, nu pot, parfumul tău e peste totOare câte zile m-am trezit fără tine?Fața asta obosită, pe care o văd în oglindă,Crede-mă, nu-mi pare deloc cunoscută,Rana mea nici nu sângerează, nici nu se vindecă; cel care pleacă, uită, cel care rămâne va suferi mereuȘi să vreau să fug, nu pot, parfumul tău e peste totOare câte zile m-am trezit fără tine?Fața asta obosită, pe care o văd în oglindă,Crede-mă, nu-mi pare deloc cunoscut