Biliyorsun
Hayat bazen öyle insafsız kiKüçük bir boşluğunda yakalarHissettirmez en zayıf anındaSeni ta yüreğinden yaralar
Ellerin kolların bağlansa daBaşında kasırgalar kopsa daSen tüm gücünle karsı koysan daSeni acımasız sevdaya atsalar
Sen de benim kadar gerçekleri görüyorsunBeraber olamayız benim gibi biliyorsunBir başka dünyanın insanısın yavrucağımSen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun
Haklısın biraz geç karşılaştıkOysa hic konuşmadan anlaştıkBazı şeyler var ki söylenmiyorBiz senle sözleri susarak aştık
İnsan acılarla kıvransa daVe o aşkta bir daha doğsa daDünyasını yeniden kursa daDüşlerle gerçekler ayrı ayrı yaşar
Sen de benim kadar gerçekleri görüyorsunBeraber olamayız benim gibi biliyorsunBir başka dünyanın insanısın yavrucağımSen kendi dünyanın toprağında büyüyorsun
تعرف
الحياة غير منصفةأحياناًتُمسكك من فراغ صغيرلا تدعك تشعر في أضعف لحظة لكتجرحك من قلبك تماماً
حتى ولو تتقيّد يديك وذراعيكحتى ولو تهب الأعاصير في رأسكحتى ولو تعارض بكامل قوّتكتتركك لحُب لايرحم
وأنت أيضاً ترى الحقائق مثليلا يمكن أن نكون معاً ..تعرف مثليأنت إنسان دُنيا أخرى يا صغيري المسكينأنت تكبر في تراب دنياك
أنت محق قد تقابلنا في وقت متأخر قليلاًفي حين أننا تفاهمنا دون أن تنكلم أبداًهنالك بعض الأمور التي لا تقٌالأنا وانت تجاوزنا الكلمات بالصمت
حتى لو تلوى المرء بالآلامولو يولد في ذلك العشق مرّه اخرىولو يؤسس دنياه من جديدفإنّه يعيش الأحلام والحقائق كلٌ على حدا
وأنت ترى الحقائق مثليلا يمكن أن نكون معاً ..تعرف ذلك مثليأنت انسان دنيا مختلفه يا صغيري المسكينأنت تكبر في أرض دنياك الخاصّه
Знаеш
Животът понякога е толкова жестокУлавя една малка празнина в тебИ без да се усетиш, когато си най - слабаРанява те в сърцето
Дори и ръцете ти да са вързаниДори и в главата ти да бушува буряДори и да се противопоставяш с всички силиЩе те хвърлят в обятията на безмилостна любов
И ти като мен виждаш истинатаИ ти като мен знаеш, че не можем да бъдем заедноТи принадлежиш на друг свят, милиТи вирееш върху почвата на своя свят
Прав си, малко късно се срещнахмеНо дори и без думи се разбрахмеИма неща, които не бива да се казватНие с теб преодоляхме думите с мълчание
Човек дори и да се гърчи в болкиИ от любовта отново да се раждаДори отново и света да построиМечтите и реалността живеят отделно
И ти като мен виждаш истинатаИ ти като мен знаеш, че не можем да бъдем заедноТи принадлежиш на друг свят, милиТи вирееш върху почвата на своя свят
Tudod
Néha oly kegyetlen az élet,Bezár egy kis üregbe.A leggyengébbekre támad,És megsebzi a szíved.
Még ha meg is van kötve a kezed,Még ha vihar is tombol benned,Még ha nem is fogadod elAzt, hogy szerelmes vagy.
Ugyanúgy látod a tényeket, mint én,És tudom, hogy nem lehetünk együtt.Egy másik világban voltál gyermek,És egy saját világban váltál felnőtté.
Az igazság az, hogy későn találkoztunk,De szavak nélkül is megértettük egymást.Vannak dolgok, miket nem kell kimondani,Mi a csöndben is megértjük egymás szavait.
Az ember bánata hatalmas,De egy nő képes újra és újra szeretni.Újra megismeri a világot,És különválasztja az álmokat a valóságtól.
Ugyanúgy látod a tényeket, mint én,És tudom, hogy nem lehetünk együtt.Egy másik világban voltál gyermek,És egy saját világban váltál felnőtté.