Madenciden
indim maden ocağına kara elmas diyarınayeryüzü sıcak olsun diye dostyıllar boyu kazma salladım buskunca bu zindandaçocuklarım gülsün diye dostoysa bizim evde gülen yok
yürü derler yürü derler açlığa yürü derlerkara elmas tabut olmuş gerekirse ölün derlergünü gelir utanmadan ağlaşana gülün derleryalanlara artık sabrım yok
bugün maden ocağına kara elmas diyarınainmedik selam olsun sana dostölesiye ışık hasretiyle solmuş bu yüzleregrev grev güneş doğmuş dostartık kaybedecek birşey yok
yeraltında ezilenler yeryüzüne seslenirlermadenler bizim derler gerekirse ölüm derlergünü geldi grev derler dostartık kaybedecek birşey yok
zonguldakyerin derinliklerinden geldilerellerinde susmak bilmeyen bir yeraltı güneşiylene kadar diplere bastırılsao kadar boğulmak bilmez yankısıyla yüreklerininağır ağır geldiler...sonra hergün geldiler artarak geldilerkadınları çocukları ve alkışlarıylayoğurt mayalar gibi geldilerpişkin ekmekleri bölüp de paylaşır gibisu gibi ateş gibiher gün yeni ağızlar eklendi ağızlarınayeni yollarla tanıştı ayaklarıher gün yeni kabuklar çatladıyeni kulaklar işitmeye başladı söylediklerinibir kent oldular sonundave adını değiştirdiler ülkenin