Τα Διόδια
Στον κόσμο που γεννήθηκα τα βρήκα όλα γραμμέναπάνω σε βλέφαρα κλειστά σε χείλη σφραγισμέναγυναίκα τρυγεί την ζωή με βυσσινιά πορφύραδεν έχει ο μόνος πέρασμα ήλιο δεν έχ' η μοίρα
Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοιήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένηστης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμέναάμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ' ένα;
Στον κόσμο που γεννήθηκα δε χάραξα πορείατσιγάρο μ' ανεμόχαρτο στρίβω στα πρακτορείανα δω τον ήλιο ανάστροφα και τ' άστρα ζαλισμένανα σταματήσω τη στιγμή με τα φτερά ανοιγμένα
Πόσες φωτιές στα πέλαγα πόσοι ξενιτεμένοιήταν για τα διόδια κι όχι για την Ελένηστης λησμονιάς το μαγαζί μάτια κεριά σβησμέναάμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ' ένα;πως θες να γίνουμ' ένα;