O filakas ke o vasilias
Αυτή η πόλη που αγάπησα παλιάκι όλο γυρνούσα στ' ανοιχτά παράθυρά τηςέγινε βάρος που αδιάφορα περνάσαν μια συνήθεια παιδική, σαν ένα λάθος.
Αυτά τα χρόνια που μετράω με το στανιότα λίγα, τα πολλά, τ' άγνωστα χρόνιαμε βρίσκουν μόνο να γυρνάω μ' ένα φακόσ' έναν καθρέφτη μαγικό, μια χούφτα πιόνια.
Ένα που αγάπησε πολύ κι άλλο που τυραννιέταιδυο τρία που ξεστράτισαν κι άγρια παραστράτησαν,κάποιο που ξόδεψε το φως κι έμεινε άδειος ο καιρός,λίγα που δυστυχήσανε και τη ζωή γκρεμίσανε.
Φύλακα στην καλύβα σουκρατάς το βασιλιά τουςείναι αστείο, σοβαρόδε το χωράει η καρδιά τους.
Φύλακα στην καλύβα σουκρατάς τον άνθρωπό τουςλείπει το φως, λείπει το φωςκι έχασαν τον καιρό τους.
Φωνάζω μεσ' στη νύχτακι ύστερα σωπαίνωσαν τα πουλιά μεσ' στα κλαδιά σουτο χειμώνα.