Najmila (Најмила)
Мирис на лето што ме опиваи снегој бели во душа стопува,утро ме гали, во раце надеж подава,а ти ми велиш тивко -- Mоја најмила.
Од небо пеат јужни ветровии детска смеа што како река жубори,под мала сенка од листови детелинами се крие тајна мисла, мисла најмила.
Нај-, нај-, најмила од едно небо растенапод едно сонце галена,нај-, нај-, најмила желба ми е големада ми бидеш сон во душава,на, на, најмила.
Како и да е само добро нека еи од сите грла песна нека се разлее,сѐ што е мое ми е убаво,а сѐ што не е, нека биде поубаво.
Нај-, нај-, најмила од едно небо растенапод едно сонце галена,нај-, нај-, најмила желба ми е големада ми бидеш сон во душава,на, на, најмила.