Krifi Elpida (Κρυφή ελπίδα)

Έχω κρυφή ελπίδα και κουράγιο πως θα φύγω από της μοναξιάς τα μέρη,θα εξαφανιστώ, ψυχή μου βάστα θα φύγουμε από δω!

Τα μάτια κοιτάν στο χώμα κι ουρανός παραπονιέται και κλαίει.Τα σύννεφα αλλάζουνε χρώμα, για την κατάντια τούτη η αρχοντιά μου φταίει.Δεν είναι που δεν το θέλω, απλά θολώνουν το κεφάλι στιγμέςΕίναι βαρύ το καπέλο που μου έχει φορέσει το χθεςΓι΄ αυτό συνέχεια βαδίζω στης μοναξιάς τα μέρη που ‘ ναι στεγνάΤον εαυτό μου ζαλίζω κι έτσι ανούσια ο χρόνος περνά.

Μα….Έχω κρυφή ελπίδα και κουράγιο πως θα φύγω από της μοναξιάς τα μέρη,θα εξαφανιστώ, ψυχή μου βάστα θα φύγουμε από δω!

Δεν θέλω άλλο να μένω σε μια κατάσταση ανήλεη πιαΜοιάζω πανί ξεφτισμένο, μοιάζω μ΄ ανάσα που ξεψυχάΝωρίς έφυγα απ΄ τη μάχη, νωρίς παράτησα αυτή τη ζωήΔιάλεξα τούτη να ΄χει φλέβα ευάλωτη γεμάτη ντροπή.