Yağmur
Buluşmak için sözleştiğimiz gece, farkettimAynadaki yansımama sordumBeyaz mantom, hüzünlü yüzümGerçekten de umutlandım mı?Bir taksi tutamadanAceleyleOtoban boyunca.
Pek sıkŞemsiye taşımam yanımdaVe sırılsıklam oldumNoel arefesinde yürürken.Hiç kimseyi suçlayamamKendi isteğimle yazdığım bu hikaye için.Biraz mutluluk istiyorum sadece.Sen gelmiyorsun.BiliyorumSessiz gece.
Sürekli saate bakan insanları sevmemSakladığım anılar uçuşup duruyor aklımdaNe yaparsam yapayım, geçmiş yakamı bırakmıyorSonsuza dek yaşayamam bu hüznü.Özel değilimKaç kez denersem deneyeyimBu noktada ne yapmam gerektiğini asla bilemeyeceğim
Yalan söylemeyi kesVe 'Bu yalan değil.' demeyiAlışkınımGerçeğin ne olduğunu bilmediğim durumlaraİncinmeye alışkınım.Hepsini kabullendim;Çelişkilerle dolu da olsa.Her şeyi kesip atmaya cesaretim yoktu çünkü.Sen gelmiyorsun.Sessiz gece.
Geleceği hayal ettiğimO günler gibiCamekanlarda.
ÖzledimMumların zayıf ışıklarını.Bu bir veda, değil mi?
Birgün, bu yağmurToz gibi bir kar olacakVe usulcaHüznümü örtecekO zaman yeniden umut edeceğim
Hep bu kutsal geceyi sevmişimdirÇünkü yetişkinlerKolayca yalnız hissedebilirlerAğlamak sorun değilSessiz gece çöküyor