Τελικά
Σε παρακαλώ εξήγησε τους ευγενικά, δεν τους αρέσει να πέφτουνΔεν υπάρχει χώρος για θυμό, όλοι είμαστε πολύ μικροίΖωγραφίζουμε τα πρόσωπα μας και ντυνόμαστεΜε σκέψεις από τους ουρανούς, από τον παράδεισοΑλλά αυτοί πιστεύουν πως κρατάμε μια μπάλα γεμάτη μυστικάΔεν θα τους καλέσει κανέναςΕίναι απλά ψηλότερα παιδιά, αυτό είναι όλο, τελικά
Ο άντρας είναι ένα εμπόδιο, λυπητερό σαν έναν κλόουνΈτσι κρατήσου από το τίποτα και δεν θα σε απογοητεύσειΚάποιοι άνθρωποι παρελαύνουν μαζί και κάποιοι μόνοιΛίγο μόνοιΆλλοι τρέχουν , οι μικρότεροι φωνάζουνΑλλά κάποιοι είναι ήσυχοι, είναι απλά μεγαλύτερα παιδιάΑυτό είναι όλο, τελικά
Εγώ τραγουδώ με ανυπομονησία, σκιαγραφώντας ημιμόνιμες χορδές,Με τα λόγια μουΔανείζομαι τον χρόνο σου και με συγχωρείς που σε καλώΑλλά οι σκέψεις απλά προέκυψανΌτι δεν είμαστε παιδιά κανενός , τελικά
Ζήσε την αναγέννηση σου και κάνε ότι κάνειςΞέχνα όλα αυτά που είπα, σε παρακαλώ μην με κολλήσεις αρρώστιαΑυτό είναι όλο, τελικά
Après tout
S'il te plaît, fais-les trébucher gentiment, ils n'aiment pas tomberIl n'y a pas de placer pour la colère, nous sommes tous très petitsNous peignons nos visages et costumesAvec des pensées venues des cieux, du paradisMais ils croient que nous organisons un bal secret,Quelqu'un ne les invitera-t-il pas ?Ils ne sont que de plus grands enfants, c'est tout, après tout
L'homme est un obstacle, aussi triste que le clownAlors ne te raccroche à rien et il ne te laissera pas tomberCertaines personnes marchent ensemble et d'autres seules,Assez seulesD'autres courent, les plus petits rampentMais certains sont assis en silence, ils ne sont que de plus vieux enfantsC'est tout, après tout
Je chante avec impertinence, nuançant des accords éphémèresAvec mes motsJ'ai emprunté de ton temps, et je suis désolé de t'avoir appeléeMais cette idée viens de me traverser l'esprit,Que nous ne sommes les enfants de personne du tout, après tout
Vis ta renaissance et fais ce qui te plaîtOublie tout ce que j'ai dit, s'il te plaît ne m'en veux pasAprès tout, après tout