ซิมโฟนีที่ยังคงไม่สมบูรณ์
ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ฉันเป็นแบบนั้นแหละ!ก็ยังไม่สมบูรณ์ไงล่ะทุกคน!ในแต่ละวันที่ชีวิตก้าวมาถึงขีดจำกัด ครั้งนั้นเองที่ได้เรียนรู้และสู้สุดกำลัง
ต่อให้ตัวฉันแหลกสลายไปในวันรุ่งขึ้น บางสิ่งจะยังคงหลงเหลืออยู่ ณ ที่แห่งนี้นึกอยากเป็นมนุษย์เช่นนั้น พลางมีชีวิตอยู่ในทุกเมื่อเชื่อวัน
ฉันเต็มเติมคะแนน ให้กับตัวเองที่ไม่เต็มร้อย
นี่แหละตัวฉันไม่ใช่ใครอื่น นอกเหนือจากนั้นไปไม่ต้องแยแสอีกแล้วเพราะผู้คนหลั่งน้ำตาปรากฏให้เห็นจึงหาญกล้า ยอมรับและมีลมหายใจต่อไปสิ่งสำคัญคือการที่ตัวเองนั้นได้เป็นตัวเอง
ทิวทัศน์ที่เคยทอดมองเมื่อวาน ว้นนี้ และเมื่อครู่นี้แท้จริงแล้ว แม้ภาพทิวทัศน์ในดวงตา ก็ไม่อาจตระการตาไปมากกว่าเดิม แม้ฉันจะรู้อยู่เต็มอกแล้วก็ตาม
จากวันวานที่ราบรื่นไร้อุปสรรค กลับกลายเป็นวันที่มากด้วยขวากหนามเพราะฉันจะปลดปล่อยบางสิ่งที่อาจเปลี่ยนแปลงออกไปจากตรงนี้
แต่เมื่อดูเหมือนว่าสิ่งนั้นจะไม่สวยงามอีกต่อไป วันนี้เราจึงยังคง...
สูดลมหายใจและพ่นระบาย พลันขับขานความคำนึงออกมาหันหน้าเข้าหาเพื่อนพ้องที่ใครบางคนไม่อาจเข้าใจเพียงกู่ร้องด้วยเสียงอันกึกก้อง และในคราวเดียวกันก็ใช้ถ้อยคำของตน ปลุกเร้าหัวใจให้กับมาสดใสอีกครา
เรายังคงมีชีวิต
จะผิดพลั้งก็ไม่เป็นไร!แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ชีวิตอยู่ในมือเธอ!
อยากจะพูดอะไร? อยากจะลงมือทำอะไร?เพราะเรื่องที่อยากเล่าและสิ่งอยากจะส่งไปให้ถึงนั้นย่อมแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล เมื่อประสบพบเจอแล้วจึงไม่มีการยึดติดกับสิ่งไร้ค่าอันใดบนโลกใบนี้